Esselâmu Aleyküm ve Rahmetüllâhu ve Berekâtuhu بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم Nasrettin hoca bir akşam hanımına; "Hanım hanım ben yarın yağmur yağarsa kardeşime gideceğim, kar yağarsa kızımıza gideceğim" demiş. Hanımı: "Hoca kesin gideceğin nereden biliyorsun hoca efendi inşallah gidersin" demiş. Hocam: "Bunun inşallah ile maşallah ile alakası yok yağmur yağarsa arkadaşıma kar yağarsa kıza gideceğim işte" demiş. Ertesi sabah kar yağmış ve hoca kızını gitmek için evden çıkmış. Yolda giderken yolunu kaybetmiş askerlere rastlar. Askerler hocaya yol sorar, hoca ise kar yağışından ötürü kafasını bile kaldırmadan burnunun ucuyla gidecekleri tarafı gösterir. Askerler sinirlenir ve "Hoca! sen nasıl devletin askerine burun kıvırırsın, yürü bizimle geliyorsun. Gideceğimiz yere kadar bize yolu göstereceksin" derler. Nasrettin hoca ve askerler 7 gün boyunca yol kat etmişlerdir. Askerleri gidecekleri yere götüren hoca gittiği yerde bir akrabasına denk gelir ve orada dinlenir. Ertesi eve gitmek için tekrar yola çıkar. 7 gün boyunca yolculuk yapar en sonunda evine gelir. Eve geldiğinde hanımı telaşlı 15 gündür nasrettin hoca'dan haber alamamış. Hoca kapıyı çalar... Hanımı: "Kimdir o!" diye seslenir kapının ardından. Hoca: "İnşallah benim hanım" der. Yani demem o ki sevgili dostlar; Sen sen ol hiç bir zaman ertesi gün için hatta 1 dakika sonra için bile kesin konuşma. Rabbim istemezse adım dahi atamazsın. İnşallah'ı ağzımızdan ve yüreğimizden eksik etmeyelim. Allah'ın rahmeti ve bereketi üzerinize olsun.
