Peygamberler

Devleti Aliyyenin saygıdeğer mensupları

Bugünkü hutbemizin mevzuu peygamberler olacaktır.

İslâm inancına göre, “peygamberlik”, Allah’ın kullarına en büyük lûtfudur. Peygamberlik makamına hiç kimse, kendi zekâsıyla, kendi irfanıyla, kendi gayretiyle ulaşamaz.

Peygamberlik Allah vergisidir Cenâbı Hak, kimleri lâyık görürse, peygamberlik vazifesini onlara verir.

Peygamberlik rütbesi, yüksek bir dağın tepesine benzer İnsan o dağın eteğinden çıkmağa başladığı zaman, tepesinin pek yakın olduğunu zanneder fakat yükselmeğe devam ettikçe varmak istediği tepenin daha ileride bulunduğunu anlar . Bu yolda ne kadar yükselirse yükselsin, asıl tepeye varamaz. İrfan sahipleri, seviyelerini ne kadar yükseltseler, peygamberlik makamına ulaşamazlar .

Bilgileri yükseldikçe, peygamberlik mertebesinin daha da yükseklerde bulunduğunu görürler. Artık, ona yaklaşılamayacağı kanaatine varırlar.

İşte bu yüksek vazifeye Allah’ın bir ihsanı olarak nail olan büyük insanlara nebî veya resûl ve peygamber isimleri verilir

Peygamberler, Allah ile kullar arasında birer elçidir fakat, diğer insan!ar gibi birer insandır. Ancak masum ve doğru insanlardır. Hiç yalan söylemezler. İnsanların en akıllılarıdırlar. Kalpleri hakikatin nuruyla doludur. Günah işlemezler insanlar içinde peygamberlerden başka masum kimse yoktur.

Hiçbiri kendilerinin insandan başka bir şey olduklarını iddiâ etmemişlerdir, yalnız . Allah’tan aldıkları emirleri, doğru olarak bildirmek vazifesiyle görevli bulunduklarını açıkça söylemişlerdi.

Vahiy meleği vasıtasıyla Yüce Allah tarafından gönderilen ilâhî emirleri ve yasakları insanlara bildirmekle vazifeli kimselere Kur’an-ı Kerîm’in dilinde “Nebî, resûl, beşir ve nezîr” adlari verilir.

Bunlar her bakimdan üstün ve seçkin kimselerdir. Peygamberler günah işlemezler, yalan söylemezler, emanete hiyanet etmezler, Allah’tan aldıkları emirleri olduğu gibi insanlara bildirirler. Çok zekî, uyanık ve mantıklı kimselerdir.

Peygamberlerin bir kısmı bir kavme, bir bölgeye, bazıları da bütün âleme ve insanlığa gönderilmiştir. Bunların ne kadar oldukları bildirilmemiştir; sayılarını ancak Allah bilir. Kur’an-ı Kerîmde peygamberlerin sadece bir kısmından bahsedilir. Onlar da şunlardır:

• 1. Hz. Adem (a.s)
• 2. Hz. İdris (a.s)
• 3. Hz. Nuh (a.s.)
• 4. Hz. Hûd (a.s)
• 5. Hz. Salih (a.s)
• 6. Hz. İbrahim (a.s)
• 7. Hz. İsmail (a.s)
• 8. Hz. Lût (a.s)
• 9. Hz. İshak (a.s)
• 10. Hz. Yakûb (a.s)
• 11. Hz. Yusuf (a.s)
• 12. Hz. Eyyûb (a.s)
• 13. Hz. Şuayb (a.s)
• 14. Hz. Musa (a.s)
• 15. Hz. Harun (a.s)
• 16. Hz. Davut (a.s)
• 17. Hz. Süleyman (a.s)
• 18. Hz. Zülkifl (a.s)
• 19. Hz. İlyas (a.s)
• 20. Hz. El-Yesâ (a.s)
• 21. Hz. Yunus (a.s)
• 22. Hz. Zekeriya (a.s)
• 23. Hz. Yahya (a.s)
• 24. Hz. İsa (a.s)
• 25. Hz. Muhammet (s.a.v)

Bunlardan başka Kur’an-ı Kerîmde isimleri geçen fakat peygamber olup olmadıkları hakkında kesin bilgi olmayanlar vardır ki; bunlar da şunlardır:

• 26- Hz.Üzeyir (a.s)
• 27- Hz.Lokman (a.s)
• 28- Hz.Zü’lkarneyn. (a.s)

Birde Kur’an’da ismi geçmeyip ama Peygamberlerden duyduğumuz olan Peygamberler vardır;

• 29-Hz. Şit (a.s)
• 30.Hz. Hızır (a.s)

İslâm dininin inanç esaslarında Allah’ın peygamberlerinden hiçbirisi diğerinden ayrılmaz. Hepsi peygamber olarak kabul edilir, her peygamberin getirdiği ve tebliğ ettiği dînin hak din olduğu benimsenir. Çünkü İslâm dininin îman esasına göre; gerçek din, semavî din tektir ve Allah tarafından elçiler aracılığı ile gönderilir.


Selam ve Dua ile Agâh Efendi . . .